Psychoterapia psychodynamiczna reprezentuje jedno z kilku podejść psychoterapeutycznych. Jako taka cieszy się bardzo dużą popularnością wśród psychoterapeutów i jest bardzo często wykorzystywana podczas leczenia większości zaburzeń psychicznych, w szczególności:

• nerwic,
• zaburzeń osobowości,
• stanów lękowych,
• stanów depresyjnych i depresji.

Głównym celem leczenia jest pomoc pacjentowi w rozumieniu sposobów, w jaki kreuje on sądy dotyczące rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej i jak te sądy wpływają na jego zachowanie. Powszechnie uważa się, iż leczenie z zastosowaniem terapii psychodynamicznej może zapewnić trwałą zmianę samopoczucia pacjenta, w konsekwencji może wpłynąć na jego zachowanie i sposób postrzegania rzeczywistości.

Terapia psychodynamiczna – główne założenia:

• koncentracja na retrospekcjach – omawianie doświadczeń z przeszłości i wyrażanie wiążących się z nimi emocji;
• koncentracja na powtarzających się motywach i wzorcach zachowań – omawianie wzorców tzw. nieuświadomionych, z istnienia których pacjent nie zdaje sobie sprawy;
• koncentracja na relacjach interpersonalnych pacjenta z otoczeniem – zarówno z terapeutą, jak i innymi ludźmi w różnych sytuacjach życiowych (pracy, szkole, rodzinie, itp.).

W praktyce terapia psychodynamiczna w znacznej mierze skupia się na aspektach życia psychicznego pacjenta, które są nieświadome. Poprzez ich odkrywanie i uświadamianie terapeuta wraz z pacjentem odkrywają przyczyny określonych niepożądanych zachowań i reakcji pacjenta i starają się im zapobiegać w przyszłości. Istotną rolę w leczeniu psychodynamicznym odgrywa aspekt przeszłych doświadczeń, w szczególności doświadczeń z dzieciństwa oraz uwarunkowania genetyczne, które w sposób bezpośredni determinują nasz rozwój.

Celem nurtu psychodynamicznego jest:

• Poszukiwanie niedostrzeganych przez pacjenta przyczyn powstania objawów,
• Zmiana defektów osobowościowych i korygowanie patologicznych struktur osobowościowych,
• Zrozumienie, które wydarzenia i doświadczenia miały wpływ na kształt zaburzonego funkcjonowania
• Ukształtowanie osobowości dojrzałej.

Proces terapeutyczny polega na uświadomieniu sobie doświadczeń z przeszłości, które następnie powinny być przeanalizowane i przewartościowane, „przepracowane”. Odreagowanie przeżyć, przepracowanie i uzyskiwanie stopniowego wglądu są warunkiem pożądanych zmian. We wszystkich podejściach psychodynamicznych występuje podobne rozumienie uwarunkowań zaburzeń.

Pomagamy osobom w trudnościach emocjonalnych, relacyjnych, sytuacjach kryzysowych, w depresjach, nerwicach, zaburzeniach lękowych, w trudnościach wychowawczych i okresu dojrzewania